18. Sonate für Violine (1980)

Vanuit Locarno (zie boven bij 17) schreef Niël aan zijn vriend Hub Lemmens op 5 november 1980; ‘Morgen zal ik een (bijzondere) viool-sonate afkrijgen! Daarna hoop ik nog (geheel of gedeeltelijk) 'n alt-sonate te maken.’ Soeters herinnert zich dat Niël de Hongaarse violiste Györgyi Bacsy uitvoerig heeft geïnstrueerd bij de voorbereiding van de uitvoering. Daarbij ging hij vooral in op het belang van het motief (zie 9) bij de interpretatie van deze muziek. Aan het eind van de zeventiger jaren leidde een initiatief van het Conservatorium van Maastricht tot een reeks van concerten met moderne kamermuziek onder de titel: ‘Matty Niël, componist en leraar’. In die serie ging – naast muziek van componisten die bij hem hadden gestudeerd – Niëls solosonate voor viool in première, gespeeld door genoemde violiste. In die concertreeks klonk ook zijn Variaties voor cello, klarinet en piano, de balletmuziek waar Jos Kamp om had gevraagd. Bezetting: viool solo Uitvoering: Györgyi Bacsy Opname: overname van de radio-uitzending, waarschijnlijk van het op 13 mei 1986 door de ROZ opgenomen (landelijk uitgezonden) concert (zie ook 8 en 10). Cassette 7. Opmerking: In de aankondiging van het werk citeert de radiopresentator Niël, waar deze verband legt tussen deze sonate en het ontstaan van de meerstemmigheid in de westerse muziekgeschiedenis. Ik beperk me hier tot de opmerking dat Niël specifieke opvattingen had over de grote lijnen in de traditie van de westerse muziek.